1865 km terug naar Look pedalen.

Terwijl in het noorden de winter duidelijk begonnen is valt het hier in Zeeland nog wel mee en is van sneeuw geen sprake. Alleen veel water in de vorm van regen gehad.. eergisteren was het fietspad naar mijn werk deels niet te gebruiken doordat deze over een lengte van een paar honderd meter blank stond.

Afgelopen dagen wel redelijk wat wind te verwerken gehad en jawel uiteraard had ik het niet opgemerkt voor ik vertrok vanaf thuis.

Maar met 8 liter water als ballast viel er weer prima langs de Westerschelde te fietsen en kwam ik veilig thuis. Momenteel zijn zelfs in Zeeland de temperaturen net onder het vriespunt gekomen en wordt het toch tijd om wat warmers aan te trekken. De korte broek wordt aangevuld met een paar beenstukken en het begint te fris te worden voor alleen een shirtje met korte mouwen. Van de week toch maar eens een shirt met lange mouwen pakken voor mijn armen aan de koude body vriezen.

Voor de oliebollentocht heb ik reeds geschreven dat ik was over gestapt op SPD dit voor het gemak met lopen vergroot. Met de oliebollentocht kreeg ik last van mijn achillespezen daar ik de voetplaatjes niet goed afgesteld had en dat heb ik geweten…. Ook haalde ik mijn trapfrequentie niet meer van rond de 80 a 85. Misschien ook wel logisch daar schoenen en pedalen iets meer wegen. Na 576 kilometer deden mijn achillespezen toch echt wel zeer en heb ik een paar dagen gesmokkeld door de fiets te laten staan en het inbouwen van mijn led achterlicht. Maar goed toch weer fietsen.. al met het uitrijden van de straat werd me duidelijk gemaakt dat ze er nog waren in negatieve zin. Na een paar dagen fietsen was ik het beu en ben mijn Look pedalen gaan opzoeken en de bijbehorende schoenen. In een paar tellen zaten de (niet zo) oude pedalen er weer in en kon ik de volgende ochtend weer proberen. Dat was weer fijn fietsen.... Ik zal vast wel iets verkeerd hebben staan of over gecorrigeerd met de SPD maar ik vind het wel even prima zo. De pezen konden weer genezen en de snelheid was weer terug net als het geklier met de bescherm kapjes over de voetplaatjes.

Wat valt er nog meer te melden eigenlijk niet veel tja dat ik binnenkort toch ook maar een velomobiel tas wil gaan aanschaffen. Ik gebruik nu een oud cameratasje om wat kleine spullen in te doen zoals sleutels, ondergoed, laadsnoertjes en bluetooth box ofwel de ghettoblaster J vaak is het tasje net te klein en bij de oliebollentocht heb ik de tas van Wilco even mogen testen en jawel hoor dat past ook nog net in de SL.

Ook ben ik nog staande gehouden door de politie daar ze klachten hadden gekregen dat er iemand ook over de weg reed.. Op dat moment kwam er een fikse regenbui over maar dat hield ze niet tegen om de fiets op te meten. Tja, iets te smal maar ik mocht weer verder en ik moest maar een papier bij me houden met de breedte van de fiets erop. Ik heb nog maar een pleidooi gehouden met waarom ik op de weg rijd op een bepaald gedeelte van mijn route. Helaas kom ik een paar bochten tegen waar ik haaks om moet welke met de SL erg lastig zijn in combinatie met oversteken. Voor mijn eigen veiligheid is het op de weg dan ook veel veiliger en vaak is het op het industrieterrein verlaten zodat er niemand last van heeft.

Hierna mocht ik weer verder.

aanpassen achterlicht.

Ik ben er toch voor gegaan... een achterlicht en remlicht.......
Nu zit er standaard op de SL een fiets achterlicht welke je buiten de fiets moet aanzetten en een enkele keer vergeet ik dat. Ik kom er altijd achter als ik net in de fiets zit natuurlijk. Verder is het geen probleem. Bij de oliebollentocht zat het me toch niet altijd lekker dat ik niet duidelijk kon maken dat ik ging remmen en toen afgelopen week mijn vrouw achter me aan reed met de auto kon ze slecht zien dat ik ging afslaan en remmen....hmm.. de richtingaanwijzers liggen te plat in de staart van de fiets om te zien bij daglicht.

Sylvia stond erop dat ik dit toch maar ging aanpassen.
De richtingaanwijzers heb ik naar achter gebracht en ondanks dat het smal is heb ik er toch van iedere zijde één naar achter gericht ingebouwd. (eigenlijk zie je ook deze opstelling bij de DF)
Het is een heel gewurm via die gaten en heb je er één op zijn plek dan moet je wachten tot de kit droog is voor je de ander kan plakken daar ik niet had om ze op zijn plek te houden tijdens het drogen.  Toch is het gelukt.

Bij Velomobiel.nl heb ik ledjes besteld voor de verlichting en remlicht.
Ook hier volgde een heel gewurm en gepiel door de gaten om de ledjes op zijn plek te krijgen.
Met spelden heb ik ze zo gericht zodat de kit ze in de juiste positie houd als deze uitgehard is.
Uiteraard was ook mijn kabelboom hier niet op ingericht dus moest er een hoop los, verlengd en verlegd worden. Al met al toch een tijdrovende klus.

Morgenavond verder als alles droog is. Alles ligt nu op zijn plek en moet alleen de losse eindjes nog solderen en de kabelboom aan de achterzijde wegwerken.

ledje klaar voor montage.

nee het is geen acupunctuur.

Ik hoop dat het werkt zoals ik verwacht.

Operatie oliebol(lentocht).

Ten eerste wil ik een ieder het beste wensen in goede gezondheid in 2016.
Het heeft een paar dagen geduurd maar hier een verslag van de Oliebollentocht 2016.
(mijn excuses voor de soms matige foto kwaliteit vanuit een rijdende velomobiel maar het gaat om het idee hè)

Eindelijk was het zover de reis ging beginnen.
Het was tweede kerstdag dat de SL werd opgeladen op het dak van de auto.

Deze avond zou ik bij Rens slapen om vervolgens vanuit Etten-Leur te vertrekken.

Na een gezellige avond en een korte nacht was het tijd om op te staan.

Om 6:30 vertrokken we uit een hoogdrempelig Etten-Leur.. tja dat was ik niet gewend en gelukkig heb ik mijn slijtstrips er onder.

Rond 8:30 begon de lucht mooi te kleuren ten teken dat de dag eraan zat te komen.

Als beginnend GPS-er kwamen we er beide al snel achter dat we te weinig waypoints gebruikte in onze route welke we via de Fietsersbond hadden samengesteld. Het werd dus een route waarbij we dicht bij het lijntje bleven rijden. Hierdoor zullen we vast niet geheel de meest optimale route gereden hebben maar het was op een foutje zo hier en daar best te doen.

Al snel kwamen we nabij Zaltbommel bij het dorpje Rome en even later Rossum...we waren er...helaas dit was uiteraard de verkeerde dus ging onze reis verder.

De fietspaden wisselde zich af met binnenwegen en hobbel paden maar we reden door.

We kwamen langs de Waal te rijden wat prachtige vergezichten gaf. Later staken we de Waal over en gingen naar onze volgende rivier.

Rond 10:30 werd het tijd voor een pauze moment. Het schoot immers al lekker op.

We reden langs de Nederrijn en mochten bij Heteren de rivier over steken...ehh dit gaat niet werken zo..

Draaien en de voet van de brug opzoeken was het enige wat we konden doen.

Er wachtte ons een nieuwe uitdaging en dat was de Veluwe (zoom) prachtig fietsen maar het kost ons wel veel tijd voor we het juiste pad hebben en we rijden eerst over een fietspad welke slecht voor de vullingen is.

De Veluwezoom doorkruisen is echter prachtig mooi door een heuvelig landschap.

We rijden het park uit en komen in omgeving Dieren en Zutphen en steken de IJssel over.

We rijden richting Hengelo en vervolgens onze slaapplaats in Rossum. Ik was toch wel blij dat ik er was daar ik wat last gekregen had van mijn achillespezen en vermoed dat ik er nog niet geheel uit ben met de afstelling van mijn nieuwe schoenen.. (had beter even terug kunnen pakken naar mijn Look pedalen en schoenen)

Even voor 17:00 zetten we de fietsen binnen bij de scouting van Rossum en kunnen we gebruik gaan maken van een wel verdiende douche. Met moeite zet ik de douche uit welke toch wel lekker was :-)

Snel de fiets uitpakken, kennis maken met andere overnachters en de luxe slaapzaal verkennen.

We waren keurig op tijd voor het eten welke de tekorten in de buikstreek weer aanvulde.

's Avonds op tijd naar bed met de oordoppen in de oren. Prima te doen.. Geïsoleerd van de rest van de (snurkende) wereld was ik snel vertrokken. Wel even wennen op mijn oude slaapmatje welke toch wel wat harder sliep als gehoopt. Daar sommige mensen al vroeg uit de veren gaan wordt ik ook wakker en gaat ook maar mijn bed uit. Veel te vroeg is (bijna) de hele groep klaar om te vertrekken.

Toen het eenmaal zover was bleek één van de Duitse vrienden nog een lekke band te hebben welke snel verholpen is en we kunnen vertrekken. Ymte heeft zijn zoon meegenomen en ik moet zeggen dat ik het van beide knap vind zo te fietsen. Gelukkig is de kleine man het wel gewend zo te zien.

Na een aparte route met onverharde wegen komen we aan in Lattrop en parkeren de fiets.

De fietsen blijven komen en niet veel later zijn onze fietsen geheel ingeparkeerd tussen de velomobielen. Er staan fraaie exemplaren tussen maar ook fietsen welke verweerd en groen zijn van de alg.. tja ieder zijn ding.

Voor mij is het wel leuk dat er ook nog een paar Duitsers zijn met een Milan. kijken dus naar de verschillen :-)

Ik kies na twijfelen toch maar voor de gemakkelijke route daar ik mijn benen nog wat wil sparen voor de terugreis.

De groepsfoto wordt gemaakt en we kunnen gaan rijden. Een leuke ervaring om tussen zoveel andere velomobielen te rijden. Wel houd ik er een beetje rekening mee dat ik geen remlicht heb wat in zo'n groep niet echt handig is. Ik fiets verder naar voor in de groep waar het wat meer verspreid rijd.

Er zit nog een hiaat in de route en er wordt gedraaid.. het resulteert in een grote plaspauze :-)

Om bij onze stopplaats te komen moet er nog even goed geklommen worden en bezweet plaats ik mijn fiets op een plekje naast Tim die vanuit Bregenz is komen fietsen in zijn Milan GT.

Het maatverschil is duidelijk zichtbaar. Er moet nog even verder geklommen worden om vanuit de uitkijktoren de naderende velomobielen te bekijken.

Na de koek en een lekkere cola wordt het na een uitgebreide ronde over het terrein uiteindelijk tijd om weer te vertrekken. Tja alles wat naar boven gaat moet uiteraard ook weer naar beneden. Dit was over een lange afdaling en kan het met vele anderen niet laten mijn Milan de sporen te geven en met 84 kilometer per uur naar beneden te vliegen. Behalve wat meer wind geruis verloopt dit keurig in de bijzonder strak liggende Milan. Uiteraard worden diverse andere velomobielen ingehaald en beneden gekomen fiets ik achter drie andere velomobielen aan welke er een lekker vlot tempo op na houden. Uiteindelijk vallen er twee af en fiets achter een vlot rijdende zwarte Strada aan. Om 14:50 parkeren we uiteindelijk de fietsen weer in Lattrop beetje vroeg :-) de rest van de groep waarmee ik vertrok komt een half uur a drie kwartier later aan. Het is gezellig en we eten erwtensoep en jawel de oliebol waarvoor we kwamen.

We rijden in groepsverband weer terug naar het scoutingcentrum en hebben een rustige avond.

Ik verstel de trapas nog een stukje om mijn achillespezen tegemoet te komen.. en hoop dat het werkt de volgende dag.

De dag begint alweer veel te vroeg en ik zie er toch wel tegenop om terug te rijden i.v.m. pijntjes in mijn pezen.

Rond 7:15 vertreken we weer en het is weer wachten tot de zon zich weer laat zien.

Om half tien rijden we in de buurt van Diepenheim en ik mis mijn maatje. Ik stop en krijg een berichtje dat hij met een lekke band staat.

Draaien dus... het is voelbaar kouder buiten de fiets en de thermometer in mijn fietsteller geeft een 7 graden aan... brrrr fris in de korte broek. Ik trek toch de been stukken maar even aan.

Bij Eerbeek houden we om 12:00 pauze voordat we wederom de Veluwe over moeten.

Toch is het gebied prachtig.

Na Wageningen zien we nog een pukkeltje in het beeld komen waar we overheen moeten.

Het blijkt een stevige klim in de eerste versnelling waarbij ik mijn klep open zet om warmte te kunnen lozen.

We komen in Rhenen uit en de weg is versperd...mopper de mopper..

Ik kan mijn fiets er gelukkig omheen trekken.

Onderweg kun je veel nadenken en besluit te stoppen om naar mijn voetplaatjes te kijken.. hè hè eindelijk de oorzaak gevonden de voetplaatjes blijk ik te ver naar voor gemonteerd te hebben...dat is handig hierdoor krijg ik dus die pijn. Met behulp van een passende inbus van Rens verstel ik de plaatjes naar achter onder de bal van mijn voet.

We fietsen door en bij Gorinchem wordt ik gebeld door mijn vrouw die mij op middels een tracker op haar telefoon volgt. Ze vindt het wel welletjes daar het anders wel erg laat zou gaan worden voor ik thuis ben. Ze wil me met de auto bij Rens komen ophalen waardoor ik zo'n 80 kilometer minder hoef te fietsen. Uiteindelijk stem ik maar braaf toe. Samen met Rens besluit ik een sportmaaltijd te gaan nuttigen bij de plaatselijke snackbar en fietsen terug naar Etten-Leur.

Hier gaat de fiets weer op het dak van de auto en zie ik dat ik 576 kilometer in totaal heb gereden.

Thuis wordt de fiets snel binnen gezet en duik lekker mijn bed in... einde avontuur.

Ik moet zeggen dat ik er veel van geleerd heb zoiezo met de afstelling van mijn fiets en schoenen.. kleine verstellingen kunnen veel doen op de lange afstand. Ik heb het erg naar mijn zin gehad en wil iedereen bedanken voor de gezelligheid. In het bijzonder Rens bedankt voor de overnachting en gezelligheid onderweg. Peter de Rond bedankt voor de organisatie.
En de afstelling van de pedalen en schoenplaatjes is nu wel op orde (snap nog niet waar dit mis gegaan is) :-) maar zal ik nog moeten testen met langere ritten uiteraard.

Wat betreft de Oliebollentocht volgend jaar?? iets dichterbij Zeeland zou mooi zijn.

Ik sluit het jaar af met 1660 km op de klok.